ሕፃናት ዓምባ “ፀሐዬ ደመቀች…” (እሸቱ ታደሰ)

ወቅቱ 1973 ዓ.ም ነበር፡፡ አገሪቱ ከተለያዩ የውስጥና የውጪ ኃይሎች ጋር ጦርነት ውስጥ የገባችበት ጊዜ፤ በርካታ ኢትዮጵያውያን ወታደሮች ልጆቻቸውን ያለ አሳዳጊ ጥለው በየጦር ሜዳው የወደቁበት ወቅት፤ አሳዳጊና ተንከባካቢ ያጡት ህፃናት በየጎዳናው መውደቃቸው ያሳሰበው የደርግ መንግስት የአገሪቱ ፕሬዚዳንት በነበሩት መንግስቱ ኃይለማርያም ልዩ ትዕዛዝ የአብዮታዊት ኢትዮጵያ ህፃናት አምባ ተቋቁሞ አገልግሎት መስጠት ጀመረ፡፡
አምባው ገና ከተወለዱ ህፃናት ጀምሮ በተለያዩ የዕድሜ ክልል ውስጥ ያሉ ህፃናትን ተቀብሎ እያሳደገ ያስተምርና ዕድሜያቸው 18 ዓመት ሞልቷቸው አምባውን ለቀው በሚወጡ ጊዜ በስነ ምግባር የታነፁ እንዲሆኑና በማህበራዊ ህይወታቸውም የመገለል ስሜት እንዳያድርባቸው ልዩ የምክር አገልግሎት ይሰጣቸው እንደነበር የቀድሞው የአምባው ልጆች ያስታውሳሉ፡፡ “አምባው አንድ ሰው በህይወት ዘመኑ ማግኘት ያለበትን ደስታና ፍቅር አግኝተን ያለፍንበትና ለህይወታችን መሰረት የሆነን ዕውቀት የቀሰምንበት ቦታ ነው፡፡ ራሳችንን በአግባቡ መግለፅ የምንችል፣ በራሳችን የምንተማመን ልጆች ሆነን እንድናድግ ያደረገን አምባው ነው” መቅደስ ተመስገን (10 ዓመታትን በአምባው ያሳለፈች)
በንጉሱ ዘመን ልጆችን መንግስት በሃላፊነት ወስዶ ያሳድግ እንደነበርም ይታወቃል።

የአምባው ህፃናት መሳጭና መልእክት አዘል በሆኑት ህብረ ዝማሬዎቻቸው በእጅጉ ይታወቃሉ። በተለይም “ፀሐዬ ደመቀች” ን በልጅነቱ ያላዳመጠና አብሮ ያልዘመረ ይኖራል ማለት ይከብዳል። በ1989 ዓ.ም ህፃናት አምባው በአዋጅ እንዲፈርስ ከተደነገገ በኋላ ወያኔ የሚታወቅበትን ኢ-ሰብዓዊነት የሆነ በትሩን በህፃናቱ ላይ አሳረፈ። ከሁሉ የሚያሳዝነው ግን ክረምቱን ለማሳለፍ በአምባው ውስጥ በቆዩት ልጆች ላይ የተፈፀመው ድርጊት ነው፡፡ ዕድሜያቸው ከ14 ዓመት በላይ የሆኑትን ልጆችን “የደርግ ልጆች” በሚል በምሽት ዝዋይ ከተማ ወስደው ሜዳ ላይ በተኗቸው፡፡ በዚህም የተነሳ አብዛኞቹ ለሞት፣ ለስደትና ለቡና ቤት ህይወት ተዳረጉ፡፡ ህፃናት አምባው በጦርነትና በተፈጥሮአዊ አደጋዎች ወላጆቻቸውን ያጡ፤ አሳዳጊና ተንከባካቢ የሌላቸው ልጆች እንዲያድጉበት ታስቦ የተሰራና ህፃናት በስነ ምግባርና በትምህርት የሚታነጹበት ስፍራ ነበር፡፡ ምንም ዓይነት ፖለቲካዊ ይዘት አልነበረውም፡፡ ወያኔዎች ወላጅ አልባ ሕፃናት ጎዳና እንዳይወጡ እንደ ሕፃናት አምባ ዓይነት መስርተው ከማሳደግ ይልቅ ለአንድ ሕፃን እስከ 25000 ዶላር እየተቀበሉ በጉዲፈቻ ስም ለአሜሪካ እና አውሮፓ ይቸበችባሉ…

እድሜ ይስጠን………

ምንጭ ጎልጉል የድህረገፅ ጋዜጣ